BU BİR MAKASTIR
9 Nisan - 9 Mayis 2025 ENEKEN, Selanik
canım kuşlar,
eskisi gibi degilim eskisi gibiyim
henüz hiçbir şeyin adının olmadığı zamanlardı
gözlerimi kapayınca görünmediğimi sanırdım
bir kalem kağıt yeterdi havada asılı durabilirdim
gündelik basit şeyleri gizli bir şeymiş gibi yapmanın büyüleyiciliği
tahtayı silmenin heyecanı sil çiz sil çiz öğrenip unutma faaliyeti
tarih dersinde en çok atlara üzülürdüm
tuzaklar vardı ve keyifli patikalar
sokaktaki duman kokusunun isin pasın sakinleştirici bir yanı vardı
dünya’nın ağır ağır geçişini izlerdik
yıldız çiçekleri içlerinde bir dünya taşırlarmış
rüzgar bazen iyi olanlara hediyeler getirirdi
uzaklardan parlak gümüş bir tarak küçük bir kutu içi inci ve su dolu
nezaketin galip geleceğini zannederdik
bu bir makastır
bütünlemesiz sınıfta kalanlar arasındaydım
camın gerisinden kendime zarar verecek şeyler istemişim
elbisemizin altında ne taşıdığımızı bilmiyorduk
ölçülüp biçiliyor her şey
büyük ağaçların ardında sağım solum ebe
saklanırdık bulamazlardı bizi
bunların güneşin altında olmasında bariz bir utanmazlık vardı
çok sıcaktı o yazın en sıcak günüydü gökyüzü bulutsuzdu
uzun zamandır yağmur yağmamış her şey kurumuştu
ağzım kum doldu
yaz gelmedi kış gelmedi bahar gelmedi kuşlar gelmediler
hayvanlar yollarını kaybetti
kırmızı dağın eteğinde geyikler saçlarını kestiler
normal makul sıradan insanların bir şekilde buna engel olacağını sanmıştım
bir köşede kendi kendime iyileşmeyi bekledim
hem tanıdık hem yabancı hem bağlı hem kopuk
kendimi birçok yeri evim olarak görmenin karmaşık ağıyla boğuşurken buluyorum
o küçük evin yıkılmakta olduğunu gördüm
gitmiş olsam da bir parçamla orada kaldım
kırık dökük çiçekli porselen geometrik mavi
sonra tekrar olduğum yere dönüyorum
insan çocukken ne kadar üzüleceğini bilmiyor
eskisi gibiyim eskisi gibi değilim
belki de bunlar her yerde her zaman yapılan şeylerdi
beni güzel sular yıkayacak acı otlar iyileştirecek
karıncacık karıncacık bel incecik bel incecik
bana dedi gel incecik
dedi dedi dedi dedi
